τελευταία νέα...!!!! διαλέχτε...διαλέχτε...

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

λογοτεχνικό Σάββατο..." Το πίσω μέρος "

Κάθε Σάββατο ένα θέμα...
Εσείς μπορείτε να πάρετε μέρος γράφοντας από μιά ιστορία έως ένα ανέκδοτο,από ένα τραγούδι έως μιά εικόνα...
Σχετικά πάντα με το θέμα του κάθε Σαββάτου...
Η ιδέα γεννήθηκε από τηνΕλένη και την Βερόνικα


Για απόψε: " Το πίσω μέρος "

Το πίσω μέρος του σώματος... το πίσω μέρος ενός σπιτιού...

Τι μυστικά έρχονται από την πίσω πόρτα, τι μυστήρια κρύβονται στο κάτω και πίσω μέρος του σώματος ...Πες μας την ιστορία σου,εξήγηση, ποίημα, ανέκδοτο...

ros

η δική μου ματιά :

Απ'όσο θυμόταν τον εαυτό της,καθόταν πάντα πίσω...
Στο πίσω θρανίο,στο πίσω κάθισμα,στη πίσω σειρά,στο πίσω σπίτι...
Εβλεπε τη ζωή πίσω από παραπετάσματα και πίσω από κουρτίνες...

Μικρή ακόμα,δεν θα χε πατήσει τα τέσσερα,πίσω από τη μάνα της κρυβόταν κάθε φορά που άκουγε τα βήματά και τις βρισιές του στη σκάλα και τη βαριά ανάσα να στέλνει τη μυρωδιά του κρασιού να ειδοποιήσει πως ερχόταν...

Πίσω από τη πόρτα κρύφτηκε κι εκείνο το βράδυ,κοντά στα δέκα της,όταν τα χοντροκομμένα χέρια του σταμάτησαν να πασπατεύουν το άγουρο κορμί,μάζεψε τρικλίζοντας τα μισοκατεβασμένα παντελόνια και της ψιθύρισε στ'αυτί :
" τσιμουδιά γιατί θα πω στη μάνα σου τί έκανες και θα σε πετάξει έξω από το σπίτι..."

Της έγινε συνήθεια πιά...
Μέχρι τα δεκαπέντε,κάθε φορά που ζύγωνε η ώρα να γυρίσει,αυτή να κλείνεται σε κείνο το καμαράκι,στο πίσω μέρος της αυλής,να κάνει τάχατες πως διαβάζει κάθε που τη φώναζε η μάνα, μέχρι να ακούσει το τζάμι να σειέται από το ροχαλητό του...

Στο πίσω παράθυρο του περιπολικού έστρεψε το βλέμμα και τον είδε να ξεχωρίζει κάτω από το σεντόνι που τον σκέπασαν...
Mε τον κατακκόκινο λεκέ να απλώνεται μέχρι που ξεχύλισε στο πάτωμα κι έβαψε τα γυμνά της πόδια και τα χέρια που κρατούσαν σφιχτά το τσεκούρι ,ίσαμε που τη βρήκαν κουλουριασμένη πίσω από τη πολυθρόνα να κουνιέται πέρα δώθε με τα μάτια στο κενό και να γρυλίζει ακατάληπτα,μιά γελώντας,μια κλαίγοντας και μιά τραγουδώντας νανουρίσματα...
Ετρεξαν οι γείτονες,ούρλιαζε και καταριόταν η μάνα,συνέχισε το νανούρισμα αυτή...

Το φως του γυμνού γλόμπου στο τρελάδικο που την έκλεισαν,έκανε τις σκιές να χοροπηδάνε και να πλησιάζουν κι εκείνη να οπισθοχωρεί προσπαθώντας να τις αποφύγει...
Μα τα τρελάδικα δεν έχουν πίσω,δεν έχουν γυρισμούς,ούτε και πίσω δωμάτια να τρέξει να κρυφτεί...
Για πρώτη φορά στη ζωή της ήταν μπροστά,μόνο που δεν ήξερε τί να τη κάνει τούτη τη πρωτιά...

Εσυρε φωνή και χάχανα κι έπιασε πάλι το νανούρισμα...


Β.Μ.






17 σχόλια:

  1. Βιβή με εξέπληξες με το σημερινό σου λογοτεχνικό οίστρο,ευχάριστα,τρυφερά,μελαγχολικά,αληθινά.
    Νάσαι καλά είδα και μία άλλη σου πλευρά και χαίρομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πίσω Ολοταχώς...

    Μια παράδοξη φράση, μη συνηθισμένη μιας και το λογικό θα ήταν το προς ολοταχώς... Και όμως στη σημερινή κατάσταση που έχει φτάσει η κοινωνία μας μπορεί να μην είναι ώρα για πισωγύρισμα με την έννοια των ίδιων καταστάσεων άρα και των ίδιων λαθών, αλλα σίγουρα είναι ώρα για μια...βουτιά στο παρελθόν. Εκεί πίοω στα παιδικά μας χρόνια που όλα τα σκεφτόμασταν αθώα, πίσω στα πρώτα μας βήματα ως μωρά, πίσω στις πρώτες μας λέξεις, πίσω στα πρώτα μας σκιρτήματα. Στην πρώτη μέρα στο σχολείο και στην πρώτη μας ερωτική απογοήτευση. Πίσω στις σκανταλιές μας, στην απομόνωση μας, πίσω στις σκέψεις μας, πίσω στις όμορες στιγμές που ζήσαμε με αγαπημένα πρόσωπα... Το πίσω έχει πάντα μια γοητεία και γεννά μια μελαγχολική διάθεση. Από το πίσω όμως μπορούμε να αντλήσουμε τη δύναμη, την ορθή σκέψη για ένα καλύτερο μέλλον. Γιατί εκεί, στο ΠΙΣΩ είναι ότι έιμαστε, ότι έχουμε ονειρευτεί να γίνουμε. Εκεί στο ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΑΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. To κείμενό σου υπέροχο, δεν ήξερα ότι διαθέτεις και λογοτεχνικό ταλέντο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαρούλα μου,
    η πίσω πλευρά του εαυτού μας...
    Το αντιστάθμισμα σε μιά δουλειά που έχει να κάνει με αριθμούς και μετοχές...
    για να κρατάμε ισορροπίες και να μην αλλοτριωνόμαστε....-:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μάκηηηη...
    κάντο ανάρτηση στο δικό σου μπλογκ,με την ίδια φωτό και επικεφαλίδα και με ετικέτα "λογοτεχνικό Σάββατο" έτσι ώστε να μπορούμε όσοι συμμετέχουμε να επισκεπτόμαστε το μπλογκ σου και να διαβάζουμε τις αναρτήσεις σου..
    Αυτό το θέμα ήταν για αυτή την εβδομάδα...
    Για το άλλο Σάββατο θα δούμε ποιό θα είναι το θέμα...
    ( αυτό ισχύει και για όποιον άλλο φίλο ή φίλη θελήσει να συμμετάσχει σε αυτή την ενότητα...)
    φιλιά Κυριακάτικα..-:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μπέττυ μου,είπαμε..
    αντιπερισπασμοί...
    να είσαι καλά,σ'ευχαριστώ πολύ...
    φιλιά και καλημέρες-:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ooooooooo, φίλη μου! Τι μεγάλη έκπληξη και τι μεγάλη την δική σου ιστορία!
    Έκανα εγώ στην ανάρτηση μου μία απλή ερώτηση Γιατί χρειαζόμαστε την πίσω πόρτα;

    Και εσύ έχεις ήδη απαντήσει, με μία από τις πιο τρομακτική και φρικαλεότητη στιγμή που μπορεί να έχει ένα παιδί.

    Τραγουδώντας ένα νανούρισμα να κρατήσει την ήρεμιά, είναι σαν να φύγει η μικρή από την πίσω πόρτα.

    Ένα φιλί και μια αγκαλιά ΚΑΙ ΈΝΑ ΜΕΓΆΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ. ΜΟΥΑΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΒΕΡΟΝΙΚΑ φίλη μου,
    ακριβώς αυτό ήθελα να δείξω...!!!
    Οσο μπορούσε η μικρούλα,ξέφευγε από τις πίσω πόρτες...
    Οταν δεν μπορούσε πιά,άνοιξε με το μυαλό της δική της πίσω πόρτα διαφυγής,δραπετεύοντας μ'ένα νανούρισμα στη βρεφική της ηλικία...
    Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ για το σχόλιο,το φιλί και την αγκαλιά...

    αγκαλιές και φιλιά κι από μένα..-:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. βιβη μου!!! τι ομορφη ιδεα και τι υπεροχο κειμενο!
    καλη εβδομαδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Υπέροχο το κειμενό σας..Καλησπέρα σας και καλό υπόλοιπο Κυριακής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Για αλλη μια φορα επιβεβαιωνομαι για τον ανθρωπο που εχω διπλα μου..δεν θα μπορουσες παρα μονον με την καρδια σου και την ψυχη σου να δημιουργησεις αυτο το καταπληκτικο κειμενο και να μας το χαρισεις απλοχερα..να εισαι παντα καλα γλυκο μου σπιρτοκουτακι και να μας προσφερεις δωρα σαν αυτο.Για ακομη μια φορα αποδεικνυεις οτι η καρδιες δεν εχουν ποτε πισω οψη,αφηνονται κοιτανε παντα μπροστα και παρεα με τα ονειρα τους ταξιδευου και δημιουργουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. EINAI ENA KATAΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ,ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΘΕΙ ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ,ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΓΙΝΟΥΝ ΕΜΜΟΝΕΣ ΝΟΣΗΡΕΣ ΙΔΕΕΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ενα πανεμορφο κειμενο με ουσια ομως το δικο μου μοτο ειναι μην γυριζεις ποτε πισω ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ Λυκάκι...ασπασμούς...-:))


    @ Αόρατέ μου,
    σ'ευχαριστώ πολύ...να είσαι καλά...-:))


    @ Μάγε μου,
    της ίδιας σχολής είμαι κι εγώ...
    απλά δεν έχουν όλοι τις ίδιες επιλογές...
    πολύ σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...-:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλησπέρα από την σήμερα παγωμένη Ισπανία!!!

    Υπέροχο και συγκινητικό το κείμενό σου. Πραγματικά, είναι ένα δώρο για μένα που λατρεύω την ελληνική γλώσσα! Χίλια ευχαριστώ!

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Νίκος-Εμμανουήλ,
    εγώ σε ευχαριστώ για την αγάπη σου στη γλώσσα μου...
    και για την επίσκεψή σου στη σελίδα μου...
    χάρηκα που βρεθήκαμε και μάλιστα μέσω τέτοιων αναρτήσεων...

    καλό σου βράδυ από τη ζεστή ακόμα Ελλάδα...-:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή