λογοτεχνικό Σάββατο..." Το πίσω μέρος "

Κάθε Σάββατο ένα θέμα...
Εσείς μπορείτε να πάρετε μέρος γράφοντας από μιά ιστορία έως ένα ανέκδοτο,από ένα τραγούδι έως μιά εικόνα...
Σχετικά πάντα με το θέμα του κάθε Σαββάτου...
Η ιδέα γεννήθηκε από τηνΕλένη και την Βερόνικα


Για απόψε: " Το πίσω μέρος "

Το πίσω μέρος του σώματος... το πίσω μέρος ενός σπιτιού...

Τι μυστικά έρχονται από την πίσω πόρτα, τι μυστήρια κρύβονται στο κάτω και πίσω μέρος του σώματος ...Πες μας την ιστορία σου,εξήγηση, ποίημα, ανέκδοτο...



η δική μου ματιά :

Απ'όσο θυμόταν τον εαυτό της,καθόταν πάντα πίσω...
Στο πίσω θρανίο,στο πίσω κάθισμα,στη πίσω σειρά,στο πίσω σπίτι...
Εβλεπε τη ζωή πίσω από παραπετάσματα και πίσω από κουρτίνες...

Μικρή ακόμα,δεν θα χε πατήσει τα τέσσερα,πίσω από τη μάνα της κρυβόταν κάθε φορά που άκουγε τα βήματά και τις βρισιές του στη σκάλα και τη βαριά ανάσα να στέλνει τη μυρωδιά του κρασιού να ειδοποιήσει πως ερχόταν...

Πίσω από τη πόρτα κρύφτηκε κι εκείνο το βράδυ,κοντά στα δέκα της,όταν τα χοντροκομμένα χέρια του σταμάτησαν να πασπατεύουν το άγουρο κορμί,μάζεψε τρικλίζοντας τα μισοκατεβασμένα παντελόνια και της ψιθύρισε στ'αυτί :
" τσιμουδιά γιατί θα πω στη μάνα σου τί έκανες και θα σε πετάξει έξω από το σπίτι..."

Της έγινε συνήθεια πιά...
Μέχρι τα δεκαπέντε,κάθε φορά που ζύγωνε η ώρα να γυρίσει,αυτή να κλείνεται σε κείνο το καμαράκι,στο πίσω μέρος της αυλής,να κάνει τάχατες πως διαβάζει κάθε που τη φώναζε η μάνα, μέχρι να ακούσει το τζάμι να σειέται από το ροχαλητό του...

Στο πίσω παράθυρο του περιπολικού έστρεψε το βλέμμα και τον είδε να ξεχωρίζει κάτω από το σεντόνι που τον σκέπασαν...
Mε τον κατακκόκινο λεκέ να απλώνεται μέχρι που ξεχύλισε στο πάτωμα κι έβαψε τα γυμνά της πόδια και τα χέρια που κρατούσαν σφιχτά το τσεκούρι ,ίσαμε που τη βρήκαν κουλουριασμένη πίσω από τη πολυθρόνα να κουνιέται πέρα δώθε με τα μάτια στο κενό και να γρυλίζει ακατάληπτα,μιά γελώντας,μια κλαίγοντας και μιά τραγουδώντας νανουρίσματα...
Ετρεξαν οι γείτονες,ούρλιαζε και καταριόταν η μάνα,συνέχισε το νανούρισμα αυτή...

Το φως του γυμνού γλόμπου στο τρελάδικο που την έκλεισαν,έκανε τις σκιές να χοροπηδάνε και να πλησιάζουν κι εκείνη να οπισθοχωρεί προσπαθώντας να τις αποφύγει...
Μα τα τρελάδικα δεν έχουν πίσω,δεν έχουν γυρισμούς,ούτε και πίσω δωμάτια να τρέξει να κρυφτεί...
Για πρώτη φορά στη ζωή της ήταν μπροστά,μόνο που δεν ήξερε τί να τη κάνει τούτη τη πρωτιά...

Εσυρε φωνή και χάχανα κι έπιασε πάλι το νανούρισμα...


Β.Μ.